υποκεφάλαιο

το / ὑποκεφάλαιον, ΝΑ

νεοελλ.

(σε σύγγραμμα, σε βιβλίο) μέρος κεφαλαίου, υποδιαίρεση κεφαλαίου

αρχ.

προσκέφαλο («πρὸς κεφαλὴν ὑποθεῑναι σκύτινον ὑποκεφάλαιον», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. με την αρχ. σημ. είναι σύνθ. εκ συναρπαγής από τη φρ. ὑπὸ κεφαλαίῳ (< κεφάλαιον < κεφαλή), πρβλ. προσ-κεφάλαιον. Με τη νεοελλ. σημ. < υπ(ο)-* + κεφάλαιο].